سختی یکی از کمیت های مهم فیزیکی می باشد که عیاری برای مقایسه و معیاری برای بررسی مقاومت سطحی بلبرینگ ها محسوب میشود. بالا بودن سختی سطحی بلبرینگ به معنای بالاتر بودن مقاومت آن در برابر سایش و فرورفتگی محسوب میشود. سختی بلبرینگ ها یکی از فاکتورهایی است که به متریاب بکار رفته در تولید آنها و همچنین نوع،دقت و مراحل انجام فرایند حرارتی گرمایشی و سرمایشی بستگی دارد. سختی بلبرینگ ها مانند دیگر انواع قطعات فلزی توسط تست سختی سنجی با یکی از آزمایش های سختی سنجی راکول، برینل یا ویکرز تعیین می شود. بلبرینگ های استاندارد از نظر میزان سختی در دستگاه سختی سنجی راکول در گرید C قرار میگیرند و سختی آنها بطور متوسط بین 60-65 راکول می باشد. بالاتر بردن درجه سختی بلبرینگ هر چند مقاومت سطحی آن را افزایش می دهد اما سبب ترد شدن ساختار آن شده و آن را شکننده تر می سازد. میزان سختی سطحی بالاخص برای بلبرینگ های کف گرد از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
